Rozpoznawanie młodych dzięciołów - dużego Dendrocopos major i średniego D. medius

W marcu pisaliśmy, jak odróżnić samca od samicy dzięcioła dużego Dendrocopos major (Dymorfizm płciowy u dzięcioła dużego Dendrocopos major). W ostatnim czasie do naszych sieci rozwieszonych koło muzeum wpadły młode osobniki dzięcioła dużego i dzięcioła średniego Dendrocopos medius. Możemy zatem zaprezentować zdjęcia obu gatunków w upierzeniu juwenalnym (pierwszej szacie młodego ptaka). Jak można zauważyć na poniższych fotografiach, młody osobnik dzięcioła dużego jest na pierwszy rzut oka bardziej podobny do dzięcioła średniego, niż do dorosłych osobników swojego gatunku. Spowodowane jest to tym, że na wierzchu głowy młodego dzięcioła dużego znajduje się czerwona czapeczka podobna do tej występującej zarówno u samicy i samca, jak i młodego dzięcioła średniego. Są jednak różnice, po których można łatwo odróżnić młode dzięcioły duże od osobników tego drugiego gatunku.

młody osobnik dzięcioła dużego różni się od dorosłych przedstawicieli swojego gatunku czerwoną czapeczką na wierzchu głowy (przypomnijmy - u dorosłej samicy brak czerwieni na głowie, u samca występuje tylko plamka na potylicy), biała plama na barkówkach, dużych i średnich pokrywach skrzydłowych jest mniejsza i upstrzona czarnymi plamkami, juwenilne lotki pierwszorzędowe są pierzone u dzięciołów wkrótce po opuszczeniu gniazda - u tego osobnika dwie wewnętrzne są już zmienione na dorosłego typu, trzeciej brakuje, a pozostałe są juwenilne i mają białe zakończenia, których brak u ptaków dorosłych, fot. M. Wolny

sterówki u młodych ptaków są bardziej zaostrzone, a czerwień na pokrywach podogonowych nie jest tak jaskrawa jak u ptaków dorosłych, mimo to jest ona wyraźnie odgraniczona od brudnobiałego brzucha - nie tak rozmyta jak u dzięcioła średniego, fot. M. Wolny

wierzch głowy obu płci młodych osobników dzięcioła dużego jest czerwony z czarnym rozszerzającym się podkreśleniem (ptak przepierzy się wkrótce i do jesieni będzie już wyglądał jak dorosły dzięcioł duży), ma masywniejszy dziób od dzięcioła średniego, górna część plamy w kształcie litery "Y" na boku głowy biegnie od nasady żuchwy i łączy się z czarnym tyłem szyi, fot. M. Wolny

młody dzięcioł średni niewiele różni się ubarwieniem od osobników dorosłych swego gatunku, zewnętrzne lotki pierwszorzędowe, podobnie jak juwenilne dzięcioła dużego, także mają białe zakończenia, których brakuje na piórach osobników dorosłych, fot. M. Wolny

pokrywy podogonowe dzięcioła średniego są różowawe, a barwa ta płynnie przechodzi w brudnobiały (czasem żółtawy) brzuch, na bokach ciała znajdują się charakterystyczne czarne podłużne plamki, fot. M. Wolny

dzięcioł średni ma delikatniejszy dziób od dzięcioła dużego, czerwień na wierzchu głowy jest mniej intensywna i nie jest podkreślona czernią, plama w kształcie litery "Y" na boku głowy nie sięga nasady żuchwy i nie łączy się z czarnym tyłem szyi, fot. M. Wolny

dla porównania dorosły samiec dzięcioła średniego, na końcach zewnętrznych lotek pierwszorzędowych brak dużych białych plamek, fot. M. Wolny

czerwień na wierzchu głowy jest jaskrawsza, różowa barwa pokryw podogonowych przechodzi na boki ciała, pokryte wąskimi podłużnymi czarnymi plamkami, fot. M. Wolny

pokrywy podogonowe, podobnie jak dół brzucha i boki ciała są różowe, fot. M. Wolny